Prof. Judith Wallerstein porównywała traumę, jaką wywołuje śmierć jednego z rodziców, z nieszczęściem wynikłym z rozwodu. Okazało się, że dzieci są w stanie łatwiej i mniej boleśnie pogodzić się z tym pierwszym niż z drugim.
Dzieci z rozbitych domów mają gorsze wyniki w nauce, częściej porzucają szkołę, są nad reprezentowane w grupach osób pozbawionych wykształcenia, są statystycznie biedniejsze i bardziej narażone na poczucie bezdomności, częściej chorują i łatwiej stają się ofiarami wypadków. W większym stopniu nadużywają alkoholu i narkotyków oraz mają większe trudności z kształtowaniem dobrych relacji w założonych przez siebie rodzinach. (…)
Takie dzieci wcześniej od swoich rówieśników przechodzą inicjację seksualną, rzadziej się pobierają i częściej rozwodzą – w ten sposób przekazując swoje problemy kolejnemu pokoleniu. (…)
Wallerstein porównywała także traumę, jaka wywołuje śmierć jednego z rodziców, z nieszczęściem wynikłym z rozwodu. Okazało się, że dzieci są w stanie łatwiej i mniej boleśnie pogodzić się z tym pierwszym niż z drugim.”
Co ma bardziej tragiczne konsekwencje dla dziecka – śmierć rodzica, czy rozwód? Czy rozwód w sytuacji gdy mąż znęca się nad żoną przerywa spiralę przemocy? Czy rodzice oddani swemu dziecku są w stanie zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa i dobre warunki rozwoju po rozwodzie? Co jest lepsze dla dziecka – rodzina, w której nieszczęśliwi małżonkowie pozostają ze sobą dla dobra dzieci czy szczęśliwe nowe związki po rozwodzie?
Na te pytania odpowiada Judith Wallerstein w książce „The Unexpected Legacy od Divorce, the 25 year landmark study”.